تأثیر قانون NACARA بر ویزای لاتاری و برنامه‌های مهاجرتی
بر اساس قوانین فعلی، حداکثر تعداد ویزاهایی که هر سال می‌تواند به برندگان لاتاری اختصاص یابد، ۵۵۰۰۰ ویزا است. با این حال، در نوامبر ۱۹۹۷، کنگره ایالات متحده آمریکا قانونی را تصویب کرد که به نام Nicaraguan Adjustment and Central American Relief Act (NACARA) شناخته می‌شود. این قانون به طور خاص برای کمک به پناهندگان از کشورهای نیکاراگوئه و دیگر کشورهای آمریکای مرکزی طراحی شده است.
جزئیات قانون NACARA
قانون NACARA تصریح می‌کند که حداکثر ۵۰۰۰ ویزا از ۵۵۰۰۰ ویزای تنوع نژادی سالانه برای استفاده تحت برنامه NACARA در دسترس قرار می‌گیرد. این کاهش در تعداد ویزاها به دلیل نیاز به حمایت از پناهندگان ناشی از بحران‌های سیاسی و اجتماعی در کشورهای آمریکای مرکزی و برخی کشورهای بلوک شرق بود. از سال ۲۰۰۰، این روند تأثیر قابل توجهی بر برنامه ویزای لاتاری داشت:
- برنامه (NACARA) منجر به کاهش محدودیت سالانه DV-2025 به 54843 ویزا شد.
- برنامه (NACARA) منجر به کاهش محدودیت سالانه DV-2024 به 54850 ویزا شد.
- برنامه (NACARA) منجر به کاهش محدودیت سالانه DV-2023 به 54850 ویزا شد.
- برنامه (NACARA) منجر به کاهش محدودیت سالانه DV-2022 به 54850 ویزا شد.
- برنامه (NACARA) منجر به کاهش محدودیت سالانه DV-2021 به 54750 ویزا شد.
- برنامه (NACARA) منجر به کاهش محدودیت سالانه DV-2019 به 50000 ویزا شد.
- DV-2000: کاهش تعداد ویزاهای موجود به ۵۰۰۰۰ آغاز شد.
تأثیرات بر برنامه‌های مهاجرتی
قانون NACARA منجر به ایجاد تغییرات عمده‌ای در سیاست‌های مهاجرتی ایالات متحده شد. این قانون به پناهندگان اجازه می‌دهد تا با رعایت شرایط خاص، درخواست اقامت دائم (گرین کارت) کنند. این شرایط شامل:
- ورود به ایالات متحده قبل از تاریخ مشخص شده.
- ثبت‌نام در برنامه‌های حمایتی مرتبط با NACARA.
در نتیجه، از ابتدای DV1999، تعداد ۵۰۰۰ عدد ویزا از ۵۵۰۰۰ عدد ویزای اختصاص داده شده به برنامه لاتاری، به متقاضیان برنامه NACARA اختصاص یافت. این روند تا زمانی که برنامه NACARA نیاز به این تعداد ویزا داشت ادامه پیدا کرد.
تغییرات در سهمیه کشورها
کاهش تعداد ویزاها تحت برنامه NACARA باعث شد که سهم هر کشور در برنامه لاتاری نیز کاهش یابد. تا سال ۲۰۲۰، سهم هر کشور به ۳۵۰۰ ویزا کاهش یافت. اما از سال ۲۰۲۱، با اضافه شدن ویزاهای برنامه NACARA به سهمیه کشورها، شانس دریافت ویزا افزایش یافته و به ۳۸۵۰ ویزا برای هر کشور رسید.
نتیجه‌گیری
قانون NACARA تأثیر عمیقی بر سیاست‌های مهاجرتی ایالات متحده داشته است. این قانون نه تنها به پناهندگان کمک کرده بلکه باعث تغییر در ساختار برنامه‌های مهاجرتی مانند برنامه لاتاری نیز شده است. با وجود چالش‌ها، این قانون فرصتی برای بسیاری از افراد فراهم کرده تا بتوانند زندگی جدیدی را در ایالات متحده آغاز کنند.با توجه به وضعیت کنونی مهاجرت در ایالات متحده، مهم است که متقاضیان با قوانین جدید آشنا شوند تا بتوانند از فرصت‌ها بهره‌برداری کنند. این مقاله شامل اطلاعات دقیق‌تر درباره تأثیرات قانون NACARA بر برنامه‌های مهاجرتی است. اگر نیاز به تغییرات بیشتری دارید یا سوال دیگری دارید، لطفاً بفرمایید!
از NACARA بیشتر بدانید
در میانه دهه ۹۰ میلادی، پناهندگان زیادی از کشورهای نیکاراگوئه، کوبا، السالوادور، گواتمالا و کشورهای بلوک شرق (کشورهای کمونیستی شرق اروپا، شرق و جنوب شرق آسیا) که در طول جنگ سرد تحت سلطه اتحاد جماهیر شوروی قرار داشتند وارد خاک آمریکا شدند. در نتیجه، کنگره ایالات متحده قانون NACARA را تصویب کرد و به موجب این قانون، افرادی که از این کشورهای بلوک شرق به آمریکا پناهنده بشوند، به همراه اعضای خانواده‌هایشان و در صورت داشتن برخی شرایط قانونی مطرح شده در قانون NACARA میتوانند شهروندی آمریکا را کسب نمایند. در نتیجه و بر طبق قانون NACARA، از ابتدای DV1999، تعداد ۵۰۰۰ عدد ویزا از ۵۵۰۰۰ عدد ویزای اختصاص داده شده به برنامه لاتاری، به ویزای متقاضیان برنامه NACARA اختصاص میافت. این روند تا زمانی که برنامه NACARA به این تعداد ویزا احتیاج داشت ادامه پیدا میکرد. این کاهش تعداد ۵۰۰۰ عدد ویزا به ۵۰۰۰۰ عدد ویزای لاتاری از DV2000 شروع شد و تا سال ۲۰۲۰ ادامه داشت و باعث شد سهم هر کشور به ۳۵۰۰ ویزا کاهش پیدا کند. در لاتاری ۲۰۲۱ و بعد از آن، ویزاهای برنامه NACARA نیز به سهمیه کشورها اضافه شده و شانس دریافت ویزا افزایش یافته و به ۳۸۵۰ ویزا به ازای هر کشور رسیده است.
دیدگاهتان را بنویسید