✅ سفارت من: بروکسل
✅ وضعیت ویزا: تکضرب
✅ کیس نامبر حدودی: ۱۴۲۰۰
✅ تاریخ سابمیت: ۱۱ می ۲۰۲۳
✅ تاریخ دعوت: ۱۱ ژوئن ۲۰۲۴
✅ تاریخ مصاحبه: ۹ اگوست ۲۰۲۴
✅ زبان مصاحبه: انگلیسی
✅ کیس: خودم ( آقا، مجرد)
✅ وضعیت سربازی: معافیت کفالت
✅ مدرک تحصیلی: کارشناسی ارشد
✅ سابقه کار: شرکتهای دارویی و آرایشی خصوصی
✅ میزان تمکن: ۲۱۰۰۰ دلار که نخواست
✅ اسپانسر: داشتم که نخواست
✅ شرح مدیکال: من حدود یک هفته پس از کارنت شدن و در اواسط ژوئن تستهای مدیکال رو انجام دادم که بسیار عادی و بدون هیچ مشکلی انجام شد و دکترشم خیلی مسن و مهربان بود و علیرغم اینکه فقط پرینت واکسنهای کرونا رو داشتم و کارت واکسنم ایران بود، از روی عکسش یه دونه جدید برام صادر کرد و گفت من بهت اعتماد میکنم و این عکس از کارت واکسنت برام کافیه. برو فلان بیمارستان آزمایش خون و عکس قفسه سینه رو انجام بده نتایجش برام میاد مستقیما. بعد از برگشتن از ایران هفته پیش رفتم مطبش با ۴ تا عکس ۴*۳ و کپی کارت واکسن ایرانی که منشی دکتر گفت دکتر وقت نداره ببینتت و خودت عکسهات رو بچسپون رو برگه ها و کپی کارت واکسنتم بزار تو پاکت و بده به سفارت. پاکت مدیکال رو هم بهمراه فرمها و جواب آزمایش خون و عکس قفسه سینه بصورت باز به خودم دادم اما خودم محض اطمینان چسپوندمش قبل از رفتن به سفارت. کلا خیلی مرد خوبی بود و اعتماد کامل داشت به من و در طی تست ها هم همش داشت مخ منو میزد که بابا آمریکا داغونه و همین اروپا بمون که منم با احترام فقط میگفتم میخوام تجربش کنم و ….😄
✅ شرح مصاحبه: مصاحبه من همین جمعه گذشته (۹ آگوست ۲۰۲۴) ساعت ۹ صبح بود که من حدود ۸/۵ اونجا بودم. پس از بازرسی بدنی رفتم تو یه اتاق کوچیک بازرسی و ۳-۴ نفر فقط تو سفارت بودن که همه داشتن با گوشی بازی میکردن و کسی هم کاری نداشت و برام عجیب بود و داخل سفارتم یه دستگاه بود که همونجا میتونستی عکستو بگیری اگه نداشتی. بعد ۴-۵ دقیقه شماره منو خوندن که تو باجه آقایی بود که از روی لهجه اش حدس میزنم اصالتا بلژیکی بود. ازم پرسید میخوای مصاحبت به زبان فرانسه باشه یا انگلیسی که گفتم فرقی نمیکنه برام و خودش شروع کرد به انگلیسی ادامه دادن. بسیار مرد مهربان و خندانی بود و بترتیب اول پاسپورت و بعد یه قطعه عکس، اصل شناسنامه و ترجمش، اصل سو پیشینه و ترجمش و اصل آخرین مدرک تحصیلی و ریزنمراتش و ترجمش و همچنین پاکت مدیکال رو خواست که بهش دادم. بعد از اسکن عکسم و کمی کار با سیستمش ازم انگشت نگاری کرد و با خنده گفت چرا اینهمه کلاسور مدارکی که آوردی قطوره؟ منم گفتم هر چی که داشتم آوردم محض اطمینان و بعد از یک دیالوگ کوتاه دوستانه در مورد اینکه شانس آوردی که قبل از سپتامبر کارنت شدی، گفت منتظر باش تا دوباره صدات کنن با همین شماره و ازم خداحافظی کرد و گفت برات تو آمریکا آرزوی موفقیت میکنم (اینجا من یه کم برام عجیب بود اینکه مطمئن نیست من ویزا میشم یا نه، چرا این حرفو زد) بعد ۵-۶ دقیقه شمارم رو تو مانیتور اعلام کردن و تو باجه جدید یه خانم جوان آمریکایی بود حدود ۳۰ سال که ایشونم بسیار خندان و خوش برخورد بود و اول گفت دست راستتو بگیر بالا و قسم بخور که همه اطلاعاتی که تو فرم ۲۶۰ نوشتی و امروز میگی حقیقته. بعد دوباره ۴ انگشت دست چپ رو انگشت نگاری کرد و ۳ تا سئوال پرسید بترتیب: اول پرسید شغلت چیه اینجا و آیا میخوای همین کار رو ادامه بدی در آمریکا؟ آیا آخرین مدرک تحصیلیت ارشده؟ و آیا میخوای گرین کارتت به همین آدرسی که قبلا اعلام کردی ارسال بشه؟ که گفتم بله. حدود ۴-۵ دقیقه با کامپیوترش کار کرد و بعد گفت من تبریک میگم تو ویزا شدی. (همین واقعا؛ انگار قبلا تو سیستم تعیین شده باشه ویزا بدن یا نه). هیچ سئوالی نکرد و هیچ مدرک دیگه ای هم اعم از ترجمه کارت معافیت یا کارت ملی یا تمکن و اسپانسر یا رزومه یا سایر مدارک تحصیلی نخواست. منم ازش تشکر کردم و گفت تا ۳-۴ روز کاری دیگه یه ایمیل دریافت میکنی و میتونی بری اون اداره پست و پاسپورت و ویزاتو بگیری. اینجا بود که خودم یادم افتاد پس هزینه ویزا چی؟ بهش گفتم هزینه سفارت چی؟ گفت مگه ما به شما برگه زرد دادیم گفتم نه. گفت پس هزینه ای نباید بدین. گفتم مطمئنین؟ چون من تو وبسایت ها خوندم که ویزای لاتاری ۳۳۰ دلار هزینه داره. گفت من نمیدونم بزار بپرسم از همکارام و تازه بعد ۱-۲ دقیقه برگشت و گفت من خیلی معذرت میخوام و حق با شما بود و برو صندوق پول رو بده و با رسید برگرد پیش من که دوباره که برگشتم پیشش با خنده دوباره معذرت خواهی کرد(فکر کنم اولین بارش بود از برنده لاتاری مصاحبه میکرد🤷🏻♂️😉).
در آخر میخوام بگم بعضی وقتا ممکنه مسیر راحتتر از اونی باشه که فکرشو میکنیم اما منطقا باید تمام تلاش خودمون رو بکنیم در اون روند حالا چه تهیه مدارک لازم باشه، چه آمادگی روانی و ….
من تمام مدارکی که داشتم رو با خودم برده بودم و دوسری ترجمه و یک سری کپی که خوب بغیر از اون چند تا چیزی ازم نخواستن. شاید شاید چیزایی که کمک کرد بهم پاسخ با اعتماد بنفس در مورد شغلم و ظاهر و لباس مناسب، برخورد مودبانه، پاسخ کوتاه و دقیق به سئوالات با کلمات مناسب و لهجه انگلیسی خوب، نداشتن استرس و آمادگی روانی برای مصاحبه بود. در پایان برای همه شما عزیزان آرزوی موفقیت دارم.
دیدگاهتان را بنویسید