#تجربه_مصاحبه
✅ سفارت : ایروان
✅ وضعیت ویزا: من و دو دخترم ویزا ، همسرم ap
✅ کیس نامبر حدودی:5900
✅ تاریخ سابمیت: 4 jun
✅ تاریخ دعوت: ۱۸ فوریه
✅ تاریخ مصاحبه: ۱۶ آپریل
✅ زبان مصاحبه: فارسی
✅ کیس اصلی: خانم
✅ وضعیت سربازی: همسرم نیروی انتظامی
✅ مدرک تحصیلی: لیسانس
✅ سابقه کار: داشتم
✅ میزان تمکن: حدود ۳۲ هزار دلار
✅ اسپانسر: نداشتم و نخواستن
ما روز یکشنبه ۱۳ آپریل به ایروان رسیدیم، دوشنبه ظهر ساعت ۱۲ وقت مدیکال داشتیم و همینطور که بقیه دوستان توی تجربه هاشون گفتن،مدیکال با وجود منشی خانم دکتر آیوازیان(خانم هاکوپیان) که فارسی صحبت می کنند،خیلی خوب پیش رفت.
اول قد و وزن و فشار خون و اکسیژن خون را اندازه گیری کردند و یک سری اطلاعات در مورد بیماریها و قرص هایی که دائم استفاده می کنیم را پرسیدن.بعد رفتیم آزمایش خون و سپس عکس از قفسه سینه( چون دختر کوچکم زیر ۱۵ سال بود،ازش عکس نگرفتن) دوباره برگشتیم پیش دکتر و یه سری معاینه و تست ریه.
به ما گفتن اگر مشکلی نباشه فردا ظهر ساعت ۱ بیاید و نتیجه را بگیرید.خداروشکر مشکلی نداشتیم و رفتیم نتیجه را به همراه سی دی دریافت کردیم.البته خودشان یک نسخه را به سفارت می فرستند.
روز چهارشنبه ساعت ۱:۱۵ مصاحبه داشتیم که ما ساعت ۱۱:۳۰ اونجا بودیم. دم در سفارت که رفتیم ما رو داخل راه ندادن و گفتن برید ساعت ۱ بیاید.
هوا هم سرررد و بارانی بود و ما با وجود بچه ها اذیت شدیم.رفتیم یه جایی نشستیم و ۱۲:۳۰ برگشتیم دم در سفارت ولی دیدیم صف کشیدن و ما تقریبا آخر صف افتادیم و به همین دلیل یک کیس مانده به آخر مصاحبه شدیم (توصیه میکنم همونجا بمونید تا اوایل صف بیوفتید)
بالاخره ساعت ۱ ما رو به داخل راه دادن و یکی یکی طبق پاسپورتمون صدا زدن و جلوی اسممون رو تیک زدن و گفتن اصلا خوراکی و بطری آب و… داخل نبرید.من هم یک کیسه پلاستیکی داشتم که داخلش مقداری خوراکی،یه بطری آب و دوتا چتر داشتم که اونجا به یک آقایی که همراه یک خانواده اصفهانی بودن،تحویل دادم ولی بعد از برگشت، ایشون نبودن و خبری هم از وسایل ما نبود.حتی از نگهبان دم در سفارت هم پرسیدیم که کسی چیزی به شما تحویل نداده و ایشون گفتن خیر.
(به نظرم اگه وسایل دارید میتونید همون اوایل نگهبانی یه گوشه روی زمین بگذارید)
بالاخره وارد شدیم ،موبایل ،ساعت و سی دی پزشکی را تحویل گرفتن و از زیر دستگاه رد شد،ساعت هامون چون ساده بود پس دادن . داخل سالن که رفتیم میز سمت چپ دوتا عکس ۵ در ۵ گرفت و یه برچسب زد روی پاسپورتها و یه برگه و چهار پاکت زرد داد که بعداً طبق کاغذ مدارک را بچینیم و گفت اول باجه ۳ و بعد باجه ۷ برید.
باجه ۳ نفری ۳۳۰ دلار پول گرفت، باجه ۷ انگشت نگاری کرد (بچه های زیر ۱۴ سال را انگشت نگاری نمیکنن).
نشستیم و شروع کردیم به چیدن مدارک هرکیس در آن پاکت زرد طبق کاغذی که داده بودن.بعد از چند دقیقه شماره ی روی پاسپورتمون را صدا زدند برای باجه ۴.من فکر کردم همین مصاحبه هست.
یه آقایی بودن خوش برخورد،یکم تپل و کم مو و فارسی صحبت میکردن.به من گفتن اینجا مصاحبه نیست.
شروع کردن به سوال:
پرسید آیا قبلاً اسم دیگه ای هم داشتید؟
آیا به کشور دیگه ای رفتین؟
آیا شهروند کشور دیگه ای هستین؟
آیا به آمریکا رفتین؟
بعد اسم دوستم که آدرسش را داده بودم گفت و پرسید کی هست؟گفتم دوستمه.گفت آدرسش عوض نشده؟گفتم خیر .یکم از آدرس را گفت و منم ادامشو گفتم
مدارک رو به ترتیب زیر گرفت:
– پاسپورت و کپی اون
– شناسنامه،اصل و ترجمه
پرسید چند بار ازدواج کردید،گفتم یک بار
– سند ازدواج،اصل کپی و ترجمه را خواست
– تمکن مالی(توی برگه تمکن ما بانک ملی فقط به ریال زده بود.ایشون بعد از اینکه برگه را گرفت توی کامپیوترش فکر کنم حساب کرد ببینه چند دلار میشه)
اینجا از من شغلم را پرسید.جواب دادم معلم. پرسید آخرین مدرکت چیه؟گفتم لیسانس.گفت اصل لیسانس،ترجه و کپی را بده
بعدش گفت ریز نمرات هم بده
من ترجمه ریز نمرات را دادم که گفت اصل ریز نمرات هم بده و بهشون دادم.
بعد رفت سراغ همسرم،گذرنامه و کپی،شناسنامه و ترجمه،ترجمه سند ازدواج و کارت خدمت را گرفت و پرسید کجا خدمت کرده و درجهش چی بوده.
شغلش را پرسید و تمام
هیچ مدرکی هم از ایشون نخواست.
بعد دختر بزرگم را صدا زد. ازش پرسید چند سالته و گذرنامه و کپی اون و شناسنامه و ترجمه اش را ازش گرفت
در آخر هم دختر کوچکم فقط ازش پرسید چند سالته و گذرنامه و شناسنامه را ازش گرفت.
یه شماره بهمون داد و گفت بفرمایید بشینید تا وقتی شماره را صدا بزنند و برید مصاحبه
با وجودی که خیلی کیس های زیادی نبودن ولی خیلی طول کشید تا صدامون بزنن.
باجه ۸ غیر ایرانی ها رو صدا میزد
باجه ۹ ایرانی ها رو. صدا میزد
هر مصاحبه ای که تمام میشد یه عالمه وسطش طول می کشید تا دوباره بیان و صدا بزنن.برای همین مصاحبهی ما ساعت ۵ عصر شد که تا اون موقع از استرس و گرسنگی هلاک شدیم😔
فقط ما و یک خانواده دیگه مونده بودیم
آفیسره که به زبان فارسی مصاحبه میکرد دیگه برنگشت.
ما رو باجهی ۸ صدا زدن(همون که به زبان انگلیسی و غیر ایرانی ها را مصاحبه میکرد)
یه خانم تپل و عینکی بودن و یه خانم مترجم هم کنارش بود
اول قسم خوردیم
بعد درباره ی اینکه چه کشورهایی رفتیم پرسید.
رشته تحصیلی را پرسید.گفتم فیزیک.پرسید چه گرایشی که جواب دادم حالت جامد
و تمام این جوابها را تند تند تایپ میکرد.
گفت فیزیک درس میدی؟گفتم تا ۱۰ سال پیش، ولی از اون موقع به بعد بخاطر نیاز آموزش و پرورش رفتم ابتدایی
به نظرم خانم مترجم درست و کامل ترجمه نمیکرد و آفیسر دوباره پرسید یعنی چی درس میدی؟ که بالاخره فهموندم که الان توی دبستان هستم.
پرسید اونجا میخوای چکار کنی؟
در مورد دوستم پرسید که کی هست و بعدش پرسید اونجا چطور میخواید از پس مخارج بر بیاید؟
سوال کرد که آیا تا به حال دستگیر شدید یا برخوردی با پلیس داشتید؟
و در آخر هم پرسید آیا ملیت کشور دیگه ای رو هم دارید؟
بعد همسرم را صدا کرد. رشته و شغل و محل کار را پرسید
سربازی را پرسید کجا بودی و چند ماه خدمت کردی؟
بعد از دختر بزرگم پرسید کلاس چندمه و دوسه تا سوال.
از دختر کوچکم هم اصلا چیزی نپرسید.
در آخر کار گفت تبریک میگم.شما و دوتا دخترتون ویزا شدید باید صبر کنید تا براتون ایمیل بیاد و برید از پست گذرنامه ها را بگیرید و به همسرم هم گفتن شما باید بیشتر بررسی بشید.یه کاغذ آبی دادن بهشون و گفتن یه ایمیل میاد هرچه زودتر جواب بده و ایمیل بفرست.
در ادامه تجربه مصاحبه،خدمتتون عرض کنم ما که چهارشنبه ۱۶ آپریل مصاحبه داشتیم،چهارشنبه ی بعد یعنی ۲۳ آپریل برای ما ایمیل اومد و حدود ساعت ۱۱ از یومکس تحویل گرفتیم. (ما همونجا نزدیک یومکس بودیم که ایمیل اومد و سریع رفتیم و تحویل گرفتیم.)
دیدگاهتان را بنویسید