سلام دوستان،
تجربه دیروز ما از سفارت:
ما جزو کسایی بودیم که دوم آپریل به
۳۰ اپریل موکول شدیم.
خانواده ۴ نفره بچه ها ۹ و ۱۳ ساله
کیس اصلی خانم
سفارت آنکارا
مدیکال دوشنبه
جواب مدیکال سه شنبه
نوبت سفارت ۴ شنبه ۹ صبح
ما ساعت ۹ صبح چهارشنبه نوبت مون بود، روز دوشنبه وقت مدیکال داشتیم ساعت ۳ بعد از ظهر روز سهشنبه جواب مدیکال رو بهمون دادن، چهارشنبه صبح ساعت ۸ وارد مترو کیزیلای شدیم و سه ایستگاه جلوتر در ایستگاه SÖĞÜTÖZÜ
پیاده شدیم ، از پلههای مترو که بالا اومدیم سفارت رو دیدیم ، یه مقدار جمعیت بود ولی زیاد شلوغ نبود، نزدیک که شدیم جلوی درب ورودی حیاط یک نگهبان ایستاده بود، ازمون پرسید: برای چه کاری اومدین؟ گفتیم که نوبت سفارت داریم، یک نگاه سرسری به پاسپورتهای توی دستمون کرد و ما رو داخل صف راه داد، صف آروم آروم جلو میرفت که حدود ۲۰ دقیقه بعد نوبت ما شد، انتهای ورودی اول یک ساختمان یک طبقه کوچک بود که یه پنجره بزرگ داشت و یک درب هم انتهای سمت چپ ساختمان بود، یکی یکی جهت دریافت پاسپورت ها از پشت پنجره و توسط میکروفون صدا میزد، نوبت ما که شد جلو رفتیم و از زیر شیشه داخل یک کشو پاسپورتها رو فرستادیم داخل، پس از بررسی از همون درب ورودی سمت چپ ساختمون صدامون کردن و پاسپورتها رو بهمون دادن و وارد حیاط اصلی شدیم، ۱۰۰ متری که رفتیم جلو یک ساختمون بزرگ سمت چپ بود که جلوی اون، در ورودی سالن اصلی صفی تشکیل شده بود، توی صف ایستادیم و آروم آروم همینطور که صف جلو میرفت وارد سالن اصلی شدیم. وقتی وارد سالن شدیم آقایی ازمون سوال کرد که با کدوم قسمت کار داریم، گفتیم که وقت مصاحبه لاتاری داریم، همراه پاسپورتهامون ما رو به سمت میزی که یک خانم ایرانی پشت میز بود راهنمایی کرد، خانومه کیس نامبر ما رو وارد سیستم کرد و از پرینتر کوچیکی که کنارش بود لیبلهای اداره پست را درآورد که روی اونها هم اسم هم بارکد داشت، با توجه به اسمهای روی پاسپورتها لیبلها رو روی اونها چسبوند و پاسپورت ها رو بهمراه یک برگه راهنما فارسی زبان به ما برگردوند، روی برگه نوشته بود: مبلغی که برای ویزا پرداخت میکنید در صورت ویزا نشدن به شما بازگردانده نمیشود، اگر فکر میکنید که به هر دلیلی ویزا نمیشوید میتوانید مبلغ را پرداخت نکنید و پرونده را ببندید. سپس وارد صف صندوق شدیم و بابت هر نفر ۳۳۰ دلار یعنی برای خانواده ۴ نفره ما ۱۳۲۰ دلار پرداخت کردیم، همراه رسید پولها یک شماره برای هر ۴ نفر ما دادند که نوبت ما رو مشخص میکرد. درتلویزیونهایی که روی دیوار روبرو ی ما بود، شماره ها و باجه مربوطه را نشان میداد، اولین بار که شماره ما را با باجه مربوطه نشان داد مربوط به دادن مدارک بود، هر چهار نفر جلوی باجه ایستادیم مسئول باجه یک خانم ترک زبان بود که دست و پا شکسته اسم مدارک را فارسی میگفت. ابتدا پاسپورتها سپس شناسنامهها همراه با ترجمه، سپس مدرک تحصیلی همراه با ترجمه با اینکه کیس اصلی ما مدرک فوق لیسانس نیز با ترجمه همراهش بود، اما فقط لیسانس را خواست و ما هم چیزی راجع به فوق لیسانس نگفتیم چون قبلاً داخل فرم دی اس گفته بودیم. سپس عقدنامه همراه با دو عدد ترجمه، کارت پایان خدمت همراه ترجمه و در آخر تمکن مالی که ما برای ۴ نفر حدود ۴۱ هزار تا داشتیم، ما ریز نمرات بچهها و ترجمهشان همراهمون بود ولی چیز دیگه ای نخواستند، بعد از تحویل مدارک دوباره منتظر موندیم تا نوبتمان شد. فقط باجههای ۱۹ و ۲۰ و ۲۱ بود که فارسی زبان یا مترجم داشتند ، ما باجه ۲۰ رفتیم قبل از اینکه نوبتمون بشه یک افسری بود لاغر اندام و مهربون، فارسی رو سخت ولی کامل صحبت میکرد و آرامش خوبی داشت با اینکه اون اوایل در باجه ۱۹ بود اما قبل از اینکه نوبت ما بشه به باجه ۲۰ اومد و قسمت بود که ما با ایشون مصاحبهمون رو انجام بدیم، مصاحبه خیلی کوتاه بود بیشترین زمان رو فقط انگشت نگاری گرفت که فقط از والدین گرفته شد حدودن فکر میکنم ۵ دقیقه بیشتر زمان نبرد، دو تا سوال از کیس اصلی در مورد رشته تحصیلی و اینکه اونجا چیکار میخوای بکنی پرسید، کیس اصلی در جواب گفت: که ابتدا کار جنرال سپس رشته خودم رو پیگیری میکنم. که با تایید اوکی، خیلی خوب آفیسر، نوبت من شد، از من پرسید: خدمت سربازی رفتی گفتم بله گفت: کدام ارگان؟ گفتم سپاه، پرسید شغلت چیه؟ گفتم آزاد بیزینس, گفت: خیلی خوب اوکی و همین. سپس گفت که بچهها ویزا شدن به همراه همسرتون، شما باید پروسه اداری رو طی کنید. بعد یه برگه سبز رنگ لای پاسپورتم گذاشت و به من داد و بقیه مدارک مثل شناسنامه ها اصل عقد نامه و کارت پایان خدمت رو بهمون داد. پاسپورت بچهها و همسرم رو نگه داشت، گفت دو الی سه روز دیگه از اداره پست پاسپوتهاشون و بگیرین.
کلاً مصاحبه شاید به ۱۰ دقیقه هم نکشید. خیلی سادهتر از اون چیزی بود که تو ذهنم بود. هیچ مدرک تحصیلی از من که زیر کیس بودم و بچهها نخواست، هیچ سوالی از بچه ها نکرد، فقط نگاهشون کرد و یک لبخند بهشون زد. به طور کلی جوی که اونجا حاکم بود خیلی دوستانه بود. اینم تجربه مصاحبه ویزای لاتاری امریکا در سفارت آنکارای ما بود.
دیدگاهتان را بنویسید